In de rust van het bewuste duel in Volendam zag Ben Wormmeester zijn voetbaltoekomst somber tegemoet.  “Dit is het einde, dacht ik.” De twijfels bleven ook daarna bestaan. De linkerknie was drie jaar geleden al eens geopereerd, maar de problemen staken al gauw weer de kop op. “Met pijnstillers en injecties ben ik de afgelopen drie jaar doorgekomen, “ zegt de linksbenige keeper, waarmee wel is aangegeven hoeveel last het gewricht hem bezorgde.

Wat er precies met de knie aan de hand was, bleef lang onduidelijk. Pas toen op 16 maart van dit jaar in het Martiniziekenhuis operatief werd ingegrepen, kwam de aard van de blessure aan het licht. “Het bleek dat bij de vorige operatie het hechten niet goed was gegaan. Achteraf heb ik drie jaar lang met een scheur in de meniscus rondgelopen. Hadden ze die diagnose direct gesteld, dan had ik al in november vorig jaar geopereerd kunnen worden. Dan was ik nu al weer helemaal fit geweest.”

Aan de andere kant is het zo dat hij rustig aan zijn herstel kan werken. De oorzaak is minder fraai en draagt de naam corona. Het is immers de vraag of er dit jaar in het amateurvoetbal nog wedstrijden kunnen worden gespeeld. De trainingen komen voorzichtig weer op gang en alleen in aangepaste vorm.

Ook wat zijn werk betreft, heeft Ben Wormmeester voorlopig te maken met beperkingen. Noodgedwongen werkt hij thuis, wat overigens wel een plezierige bijkomstigheid heeft opgeleverd. Op 15 juli werd zoon Gijs geboren en vader Ben zit elke dag eerste rang bij de ontwikkeling van het jonge leven. Ondertussen werkte hij natuurlijk hard aan zijn herstel, dat gestalte krijgt onder begeleiding van Bob Stoker van AFP Fysio uit Assen en Peter Eppinga van het Medisch Centrum Zuid in Groningen.

Als er weer gevoetbald gaat worden en Ben Wormmeester is daarbij, dan begint hij aan zijn negende seizoen bij ACV. Een meubelstuk dat even gerepareerd moest worden.

Ben Wormmeester (foto: Bennie de Boer)