Vanaf de aftrap was ACV de betere ploeg. De Assenaren hadden meer balbezit en hadden met de diepe bal een gevaarlijk wapen. De drie treffers in de eerste helft waren dan ook allemaal volgens het volgende recept: de ACV-middenvelders spelen zich vrij en geven een bal de diepte in, waarna de ACV-aanvallers na een dribbel deze netjes afronden. ACV trof ook nog een keer de lat. De Groningers waren ACV wel de baas op het fysieke vlak. Een ACV-er met twee handen wegduwen of zelfs helemaal om het middel grijpen gebeurde regelmatig. ACV speelde iets teveel de diepe bal en vergat soms rustig via de zijkanten op te bouwen. Maar het spel zag er al stukken beter uit in vergelijking met vorige week. Ruststand 0-3.

 

 

Na rust leek ACV wat ingedut. Het veldspel was meer in evenwicht. Toch wist de thuisploeg nog geen grote kansen te creëren. Dat veranderde toen een kwartier voor tijd de grote verdediger van NEC voorin werd gezet. Hij stormde tien minuten voor tijd alleen op het ACV-doel af en kon alleen door een overtreding van een doelpunt worden afgehouden. Penalty, 1-3. Via hetzelfde recept als in de eerste helft, scoorde ACV de 1-4. De wedstrijd leek beslist. Vooral toen ACV de 1-5 dacht te scoren. De grensrechter van de thuisploeg had echter hands van een aanvaller gezien en het bleef 1-4. Na slordig uitverdedigen kreeg NEC Delfzijl wederom een (verdiende) strafschop: 2-4. ACV schoot nog een keer op de paal. Vlak voor tijd wist de thuisploeg zelfs nog de 3-4 te scoren en werd het nog even billenknijpen. Het eindsignaal kwam dan ook als een opluchting.

 

Een dikverdiende overwinning voor ACV waarbij het nog even onnodig spannend werd. Dat de grensrechter van de thuisploeg een paar keer heel opzichtig verkeerd vlagde had gelukkig geen invloed op het eindresultaat.

Een paar vaste spelers van het team konden helaas door blessures en ziekte niet meedoen. Daarom deden een paar jongens van JO13-2 mee. Dank daarvoor!