U heeft hier nu op geklikt en denkt Vlaggenschip? Wel, dat dachten wij ook, echter nadat we jarenlang als 4^de elftal, ACV hadden vertegenwoordigt, werden we vorig jaar het 3^de. Dit omdat het jaar ervoor het 3^de uit de competitie was gehaald vanwege te weinig spelers. Afgelopen week viel nu helaas ook het doek voor het 2^de… 6 spelers beschikbaar bij aanvang van de competitie maakt het ook vrij lastig om een elftal op de been te krijgen…

Waarmee het derde opeens het vlaggenschip van ACV is geworden. Natuurlijk is er nog een stichting die een elftal laat spelen in dezelfde kleuren als ACV, maar die laten we even buiten beschouwing.

Het vlaggenschip dus, had afgelopen zaterdag de moeilijke uitwedstrijd tegen FC Meppel. Trainer Olaf moest ook erg wennen aan onze nieuwe status. Het werd hem ook niet gemakkelijk gemaakt daar ons elftal zich direct als een echt sterrenteam begon te gedragen. Na het onnodige verlies van afgelopen week hadden we direct, 2 zieken, 3 blessures, 1 geen zin en Haris die het 1 jarig jubileum van zijn vriendin op haar werk moest vieren…(u leest het goed…) Er viel wel één meevallertje te melden voor de nieuwbakken trainer; Kooy was afwezig vanwege zijn vakantie naar Turkije. Dit alles maakte dat Olaf direct al beroep moest doen op spelers het 2^e. Guido, Basir en Tom waren bereid om mee te spelen en Olaf besloot dapper om alle drie direct voor de leeuwen te gooien en ze een basisplaats te geven.

Aanvoerder Witteveen had de toss gewonnen en gekozen om van helft te wisselen. Waarom weten we nog steeds niet, want in de tweede helft stak de wind (tegen) op en hadden we een lekker laag hangend zonnetje tegen.

De in grote getale meegereisde supporters zagen allebei dat ACV furieus en scherp aan de wedstrijd begon, echter konden we dit niet al te lang volhouden en na precies 26 seconden kregen we de eerste goal tegen…

We lieten ons echter niet van de wijs brengen en hielden vast aan het tactische plan dat Olaf ons had geprobeerd uit te leggen. Binnen 10 minuten lag de 2^e goal in het net van onze, overigens uitstekende, gastkeeper Timo. Toen we kort daarop, mede door discutabel verdedigen, met 3-0 achter kwamen, werd het duidelijk waarom een aanvoerder aanvoerder is. Hij had de zaak bekeken en besloot de tactiek om te gooien. We kregen wat meer grip op het middenveld, en mede ook door het enorme spelinzicht van FC Meppel: “Jongens laat die nr.19 (Ype) maar opbouwen”, kregen we wat grip op de wedstrijd.

^{De aanvoerder die de tactiek omgooide om nog een kans te maken op de 3 punten, Herman Witteveen}

Kort voor rust werd Olaf beloond met zijn beslissing om de jongens van het 2^e een kans te geven. Basir ontving de bal en gaf hem goed door aan Tom, die de keeper omspeelde en zo de 1-3 maakte. Kort daarna en vlak voor rust, wist Basir met een “Lucien Siahaya” achtige beweging een penalty te versieren, die resoluut werd afgemaakt. Rust met 2-3.

Basir had een blessure en Olaf had maar liefst 2 spelers op de bank. Een fitte Paul en een geblesseerde Bart de Boer. Wat doe je dan? Inderdaad, Olaf koos ervoor om Bart in te zetten… De tweede helft was niet al te best, hoewel ACV eigenlijk geen kansen meer weggaf mede ook door goed spel van Guido. En aangezien opbouwen toch al niet ging stuurden we Ype maar de spits in. Een goede beslissing want 10 minuten voor tijd kopte Ype de bal door op een in stormende Bart de Boer, die alleen op de keeper af ging. Hij had een onverbiddelijk schot in de hoek in gedachten, echter tot dat moment was alles wat Bart in gedachten had er nog niet helemaal uitgekomen, dus rolde de bal rustig richting de keeper van Meppel. Echter vergat deze de bal op te pakken waardoor ineens de 3-3 in de touwen lag.

We besloten de 3-3 maar vast te houden, dit was gezien ons conditionele staat een goede keus. Alleen kregen we vlak voor tijd nog een vrije bal op een mooie plek. Ype ging er nog eens goed voor staan en krulde de bal keurig om het muurtje laag in de korte hoek; 3-4. De ontlading die volgde was mooi om te zien, high fives over en weer. Iedereen herinnerde zich de woorden van Olaf, dat als we weer punten lieten liggen, we de competitie start als mislukt konden beschouwen. Wat direct een ongezonde druk op de ploeg legt. Afijn we konden onszelf een mooie dienst bewijzen door te winnen en zo werden er nog wat metaforen uit de kast getrokken.

Na afloop werd nog even voorgesteld om vanaf nu 2x per week te gaan trainen, gezien de spotlights die nu op ons gericht zijn. Echter blijkt dat dit qua beschikbaarheid van velden niet mogelijk is.

Volgende week spelen we thuis om 14:30