Een vereniging is vooral een sociaal gebeuren, waarin zich heel wat zaken afspelen. ACV telde begin deze periode ca. 600 leden. In ACV-kringen werd men aan het eind van deze periode geconfronteerd met de betrekkelijkheid van succes en het leven. ACV-hoofdtrainer Geert Sannes stierf na een lijdensvol ziekbed. Jeugdkader medewerkers Cor Bosma, Jan Hollander, Ger Geerlings en Hein Wage werden in korte tijd uit ons midden weggerukt. De varende sympathieke ACV-er, kapitein Henk Jongstra, stierf plotseling. In maart 1985 overleed de oud-eerste-elftalspeler Jan Schipper op 37-jarige leeftijd. Hij had een groot aandeel gehad in de ACV-successen van de jaren '77 t/m '80. Allen hadden ze op hun manier hun krachten gegeven aan de club en lieten bij velen van ons een leegte achter.

 

 

Op ACV's verjaardag 8 april 1981 werd het Jeugdplan van ACV ingevoerd. Het doel was om voorwaarden te scheppen om de jeugd te leren en te laten voetballen. Het vergroten van de mogelijkheden en vaardigheden zowel op het gebied van recreatie als prestatie. Hiervoor werd ook een P.S.-commissie ingesteld, wat stond voor Prestatie en Scouting.

In 1981 werden vanuit eigen jeugd onder andere talenten als André Luchtenberg, Gerard Kuntz, John Muskee, Jimmy Risamasu en Jan Zijl aan de eerste selectie toegevoegd. Anne Doek, Hans Huisman en Peter Kuntz waren al even eerder vanuit de jeugd doorgestroomd. In 1981 werd A1 reeds kampioen van de sterke districtsselectie-klasse onder leiding van oud-eerste-elftal-speler en trainer Roelof Koeling en jeugdleiders Bertus Muskee en George Kuntz. Jeugdleiders de gebroeders Jan en Jouke Speelman zagen hun B2 het kampioenschap behalen.

Met het aantrekken van een STK-er (Sport Technisch Kader medewerker) in 1982/1983 kreeg ACV een full-time jeugdtrainer in dienst. Eerste STK-er werd Joop van Dalfsen die vooral met A1 goede resultaten wist te behalen.

B1-keeper Paul Kreulen maakte in 1983 tijdens de wedstrijd om de Asser Cup tegen Amboina als 16-jarig jochie zijn debuut in ACV1 toen alle drie eerste-selectiekeepers geblesseerd waren.

 

 

 

 

De Bondsspaarbank werd sponsor van ACV. Veel materiële zaken werden geregeld en het shirt van ACV droeg voortaan een ander logo dan het embleem.

Op donderdag 9 april 1981 verscheen de laatste "ACV-er" onder eindredactie van ir. Meile Tamminga. In ruim 15 jaar redacteurschap had deze man een ontstellende hoeveelheid kopij verwerkt, maar ook zelf geschreven. Gerard van Dijk werd zijn opvolger voor 2 seizoenen. Jan Boer nam de taak van eindredacteur over om dit uiteindelijk tot en met de jaargang 1992/1993 vol te houden. Daarna was hij, met de komst van het clubblad nieuwe stijl, verantwoordelijk voor het wekelijkse bulletin. Vanaf september '84 ging het clubblad overigens als maanblad verschijnen. Naast clubbladredacteur was Meile Tamminga ook jarenlang omroeper (speaker) bij de thuiswedstrijden van het eerste elftal. Ook deze taak had hij op een gegeven moment overgedragen, namelijk aan Roelof Alberts (ERRA) die reeds lange tijd de p.r. van ACV verzorgde. Op zijn beurt volgde zoon Erik Alberts hem op.

 

 

 

 

ACV2 werd met haar kampioenschap in 1981 officieus kampioen van het Noorden voor reserveteams. In 1982 prolongeerde ACV2 het klassekampioenschap. Toen dat in 1983 opnieuw gebeurde, betekende dat promotie naar de (nieuwe) reserve eerste klasse KNVB-Noord. Dit alles onderleiding van trainer Jan Hayo Schipper en elftalleiders Anne Doek Sr. en Evert v.d Haar.

In het seizoen 1984/1985 was ACV2 het enige seniorenelftal van ACV dat kampioen wist te worden. In de reserve eerste klasse KNVB waren ze veruit het sterkste geweest onder de bezielende leiding van trainer Eduard Manders. Op het veld van v.v. Rijnsburgse Boys moest met DOVO2 en Rijnsburgse Boys2 worden uitgemaakt wie zich kampioen van Nederland van de reserveteams mocht noemen. ACV2 werd na een strafschoppen serie uiteindelijk tweede.

ACV3 had het gepresteerd om in zes jaar tijd drie maal kampioen te worden en door te stoten van de 2e reserve klasse DVB naar de 2e reserve klasse KNVB-Noord. Hiermee was een prachtige aansluiting met ACV2 ontstaan. In 1982 kwam ACV4 door promotie als vierde ACV-ploeg in de KNVB.

 

 

Trainer Foppe de Haan zag de hoofdmacht van ACV na de afdelingskampioenschappen van '79 en '80 niet weer kampioen worden. Ieder jaar daarna werd tot zijn vertrek een plaats in de top-4 behaald. Dit ondanks het feit dat Jan Smid over het seizoen 1981/1982 topscorer werd van de eerste klassen met 30 goals en daarmee een absoluut record vestigde.

Geweldig succes was het veroveren van de Noordelijke Districtsbeker in het seizoen 1981/1982 toen van en in Drachten met 0-3 gewonnen werd. In de eerste ronde van de "grote" KNVB-beker werd maar nipt met 3-2 verloren van SC Heerenveen.

In 1983/1984 zou ACV onder leiding van haar nieuwe trainer Geert Sannes opnieuw de Noordelijke Districtsbeker-finale halen. Helaas werd er van Dijka Steenwijk met 2-0 verloren.

Helaas mochten ACV hun trainer Geert Sannes slechts kort kennen. Tijdens zijn slopende ziekte, waarvan hij niet meer zou herstellen, werd het roer tijdelijk overgenomen door Peter Koetsier, die reeds eerder ACV had getraind.

 

 

Opnieuw kwam de Drentse en Asser Courant Cup, na drie veroveringen op rij, definitief in de prijzenkast van ACV. In 1982 werd de finale afgetekend van Achilles gewonnen met 3-1. Tijdens de editie van 1983 moest echter tegen dezelfde tegenstander een verlenging uitkomst bieden; ACV won fortuinlijk met 5-3. In 1984 was Amboina de medefinalist, maar zij moest met 5-0 het onderspit delven. In 1985 werd de nieuwe cup wederom uitgereikt aan de ACV-aanvoerder; de finale ACV - LTC eindigde in 4-0.

 

 

De ledenvergadering in 1981 had forse contributieverhogingen opgeleverd met resp. fl.20,- per jaar meer voor senioren en fl.10,- voor junioren. Ook de entreeprijzen werden verhoogd aangepast.

Met conditie van de velden was het nog steeds treurig gesteld. Een mooi scorebord met klok van de firma Burgerhout sierde vanaf het najaar 1981 het "doodzieke" hoofdveld. Een samengestelde commissie van ACV deed verslag van haar aanbevelingen om tot een afdoende oplossing te komen. Resultaat van dit geheel was, dat in juni 1983 het hoofdveld van ACV nieuwe drainage kreeg. Eensgezinde samenwerking tussen de Sportstichting, drainagebedrijf Schaafsma, landbouwbedrijf Schoon en ACV-leden voor het grondwerk, bracht het veld voorlopig in aanvaardbare conditie. Vanaf april 1985 ging het ACV-veld geheel over de kop en werd grondig gerenoveerd. De toplaag werd geheel verwijderd, waarmee aan de zuidzijde een talud werd opgeworpen. De rest van de competitie was Achilles aan de Houtlaan de prima gastheer van onze blauw-zwarten. Op 7 september 1985 had het gras eindelijk de juiste lengte zodat het veld officieel in gebruik genomen kon worden.

Ook de kleedkameraccommodatie werd aangepakt. Uit eigen middelen liet ACV een moderne kleedkamer-unit bouwen, waarmee het ruimtegebrek voorlopig moest worden opgelost. Deze zogenaamde containerunits werden op 15 oktober 1983 in gebruik genomen. Het waren 4 kleedkamers, een scheidsrechtersruimte en bergruimte.

Het naast de kantine gelegen "medisch honk" van Arie de Jonge en Herman Tahapary, die daar hun wekelijkse kneedwerk verrichtten, werd gesierd met de naam "'t Wriefhoes".

 

 

 

 

Op de ledenvergadering in oktober 1984 werd reeds aangekondigd dat bij ACV serieus naar de eventuele invoering van meisjesvoetbal gekeken zou worden. In maart 1984 werd in principe besloten om in het seizoen 1984/1985 te starten met gemengd voetbal in de leeftijdsgroepen 6 tot 8 en 8 tot 10 jaar. Daarnaast zou apart meisjesvoetbal voor de leeftijdscategorie 10 tot 12 jaar mogelijk zijn. Na verdere ontwikkeling zou men overwegen damesvoetbal voor de leeftijd vanaf 16 jaar in te voeren. Vader Koos v.d. Kuil gaf z’n dochter Leonie als eerste meisjeslid op.

Voortaan bestond ACV écht uit beide kunnen. Eén ding was zeker, het werd er een stuk gezelliger op.

 

 

 

 

Alhoewel het eerste elftal goed bleef meedraaien in haar klasse en in de top van het zaterdagvoetbal, werd 5 jaar lang van seizoen 1979/80 t/m 1984/85 geen kampioenschap behaald.

Het seizoen 1985/1986 zou echter één van de meest succesvolle uit ACV's historie worden. De tijden van 1977/1978 zouden herleven. Een oud-ACV-er was trainer geworden van ACV's hoofdmacht, namelijk Hans Westerhof. ACV1, 2 en 4 werden allen kampioen evenals enige jeugdelftallen.

ACV1 was na de 0-3 zege tegen SC Genemuiden kampioen geworden. Spits Ronnie Krohne scoorde zijn 100ste doelpunt voor ACV. Het werd zijn laatste in de kleuren van ACV, want een profcontract lokte hem naar SC. Heerenveen.

Na afgerekend te hebben met Heerjansdam en IJsselmeervogels werd ACV Zaterdagamateurkampioen van Nederland.

Twee zinderende wedstrijden tegen de zondaglandskampioen TOP Oss moesten de beslissing brengen wie zich Algeheel Amateur Kampioen van Nederland mocht noemen. Na de 2-0 winst op eigen veld moest in de "Hel van Oss" het werk afgemaakt worden. Na een schijnbaar onoverbrugbare 2-0 achterstand, scoorde Johan Pitstra vlak voor de rust de aansluitingstreffer. In de laatste minuut wist de watervlugge Charley Kenter, door de 2-2 aan te tekenen, de titel voor ACV binnen te halen. Daarna kon het feest beginnen! Hectisch was het vertrek van het ACV-legioen onder politiebegeleiding uit Oss, waarbij de straatstenen om de bussen vlogen. Dat was te verwachten geweest, want ook in Assen hadden TOP-aanhangers zich na de wedstrijd misdragen. De ACV-aanhang gedroeg zich mede door de perfecte organisatie voorbeeldig door niet in te gaan op provocaties.

Een andere topper was de finale om de Noordelijke Districts Beker op het veld van v.v Drachten tegen Steenwijkerwold. ACV won zoals het wilde met 3-1. Voor het toernooi om de landelijke amateurbeker moest ACV zich echter terugtrekken omdat deze datum samenviel met de T.T. Tevens had ACV toen nog de duels tegen Top Oss voor de boeg, zodat niet alles bezet kon worden.