In de 50-er jaren zou het amateur-competitievoetbal in het Noorden van Nederland gaan groeien en bloeien. ACV, dat in 1951 haar honderdste lid Arie Dik verwelkomde, speelde daarin een belangrijke en opvallende rol. Dat voetballers ACV konden vinden bleek toen twee jaar later ACV al ongeveer 150 leden had.
Sportieve hoogtepunten in deze periode waren ongetwijfeld de vele kampioenschappen van de jeugd, tweemaal van "het overschotje" ACV 3 en de grote doorbraak van het eerste, dat uiteindelijk in 1954 Noordelijk kampioen werd.
Een nieuw prestatieverhogend middel werd bij ACV in de strijd geworpen; de zogenaamde concentratietraining voor het eerste elftal. De geestelijke voorbereiding, wedstrijd- en tactiekbespreking vonden voortaan iedere vrijdagavond plaats bij "Ome Piet" v.d. Knaap. Gediplomeerd trainer en bodybuilder Jan Dekker kon dan zelfs zijn tekentalent tonen op een papieren voetbalveld
Noordelijk kampioen in rook opgegaan seizoen 1951/52
ACV1 zag in '51/'52 een kampioenschap van de 4e klasse KNVB in rook opgaan, nadat een beslissingswedstrijd in Exloo tegen Drenthina kansloos met 5-1 verloren ging. Toch was het een schitterend seizoen geweest. Het talent uit "Schattenberg" Victor Mustamu scoorde er listig en lustig op los. Overigens was er dit seizoen voor het eerst een splitsing van de 4e klasse. ACV kwam uit in de zogenaamde "Drentse indeling". Vanwege het geringe aantal ploegen werd er een dubbele competitie gespeeld. In die tijd kon men nog niet promoveren want hogere klassen ontbraken.
ACV2 werd afgetekend kampioen in de klasse A van de DVB Noord. Een uitstekende prestatie als men bedenkt dat er nogal wat eerste elftallen in uitkwamen.
De A-jeugd spelend in de Drentse competitie DVB Noord wist in het seizoen 1951/1952 ongeslagen kampioen te worden.
Op de “ABC-pagina” van de jeugd in het clubblad kon men onder andere lezen dat de A-junioren sinds kort een kanarie in het doel hadden staan. Het bleek dat keeper Groenewold het had aangedurfd om voortaan in een spiksplinternieuwe kanarie-gele(!) trui onder de lat te staan. In modieus opzicht zéér gedurfd voor die tijd.
Aan het kortste eind in seizoen 1952/53
ACV1 eerste kampioenschap in het seizoen 1952/53. Opgesteld als in het veld.
Achter: J. Dekker (trainer), Jaap Bos, Wim Färber, Victor Mustamu, Goos Westra, Piet Gordijn, Leutcher (scheids.). Midden: Matti Geerts, Thiel Wezel, Gerrit Geerts. Voor: Metske Westra, Jaap Gils, Jaap Beukema.
Een spannend jaar werd het voetbalseizoen 1952/1953. Het eerste elftal veroverde, na zeven jaren zwoegen, de titel in haar afdeling en belandde in de competitie om het Noordelijk Kampioenschap. Met Blauw Wit '34 (Leeuwarden) en de Heracliden (Uithuizermeeden) moest er om de titel gestreden worden. ACV trok helaas net aan het kortste eind, waardoor bij de Friezen de vlag uit kon. De gebroeders G. en M. Westra, "Japie" Beukema en Piet Gordijn speelden dit seizoen hun honderdste wedstrijd voor het eerste. Zij waren de enigen die vanaf de oprichting in 1939 nog over waren van het eerste "Zwaluwen"-elftal.
De A-junioren behaalden dat seizoen hun vijfde kampioenschap in zes seizoenen! Alle wedstrijden wisten ze te winnen.
Nieuw was dat jaar het ACV-Valkenoogtoernooi voor B-junioren. Net als op het Arendsoogtoernooi voor A-junioren kwam de ACV-jeugd duidelijk te kort op de sterke Oranje Nassau-jeugd uit Groningen.
In een lijstje in het seizoen 1953/54
ACV A1 kampioen seizoen 1952/53 en 1953/54.
Achter: Anne Bodzinga, Fre Wieringa, Andries Hindriksen, Dries Dik, Tonny Lunshof, Jan Klok (leider).
Midden: Eelke Pals, Thijs Bakker, P. Nauta, Voor: Wim Schalk, Cees Bokelman, B. Kuilman.
Het seizoen 1953/1954 werd een voetbaljaar om in te lijsten. ACV1 werd opnieuw kampioen van de vierde klasse en kon nu promoveren naar de opgerichte derde klasse KNVB District Noord. Greep men vorig jaar nog net naast de hoofdprijs, dit jaar werd ACV Noordelijk Kampioen na de "veldslagen" tegen Oranje Nassau Sneek en de Heracliden. Voor de derde en laatste maal werd Victor Mustamu, met twintig goals de topscorer.
Het eerste A-juniorenteam behaalde hun zesde en bijna traditioneel het kampioenschap.
B1 kampioen in seizoen 1954/55
Het seizoen daarop was het plotseling met de kampioenschappen van het eerste elftal en A1 gedaan. ACV1 werd bescheiden zesde in de sterke 3e klasse KNVB en bij de A-junioren wist SSSV het A1 team van ACV van de troon te stoten.
Het waren nu de B-junioren die in 1954/1955 hun competitie bekroond zagen met een kampioenschap. Ze scoorden in 20 wedstrijden maar liefst 121 keer, terwijl ACV-keeper Jan Tabak maar 15 keer hoefde "te vissen".
Ook ACV 3 kon in dat zelfde jaar eindelijk lauweren oogsten; zij hadden de hoofdprijs in de tweede klasse DVB en vierden dat met een knalfeest in "de Kroon".
ACV B1 kampioen in het seizoen 1954/55.
Achter: Wiebe Oosterhof, Jan Alberts, Paul Daverschot, Klaas Koster, Jan Klok (leider), Piet Heineman, Wiegert Vrieling. Voor: Jan Götz, Henk Wielinga, Jan Tabak, Klaas Jansen, Berry de Bruin.
Elke week een "ACV-er"
Het clubblad "de ACV-er" was al enige tijd in handen gekomen van Roelof Alberts (redacteur) en Fokko Boersma (administrateur); een energiek schrijversduo. Het blad verscheen vanaf 1950 wekelijks(!) en bracht naast de opstellingen officiële mededelingen, verslagen van vergaderingen, voetbalflitsen, uitslagen, spelregels, anekdotes en opiniestukken.
Lasten en lusten
Kritiek was erop de behulpzaamheid van leden bij het plaatsen van de palen en doeken van de gezichtsafscherming om het veld. Albert Grit (de initiatiefnemer) en zijn zonen Steven en Stef moesten het karwei met slechts een paar helpers klaren. Zoals zo vaak, kwamen vele taken neer op de schouders van de weinige doeners. Tevens deden de Gritten het ophalen van de contributie, waarbij zelfs per bus het woonoord Schattenberg werd aangedaan. Ook de kaartverkoop bij de wedstrijden was aan de familie Grit toevertrouwd. Vader Albert, moeder, zoon Steven en schoondochter Truus staken het grootste deel van hun vrije tijd in de hobby: ACV. Veel later nog begaven Steven en Truus met hun kinderen zich op het horeca gebied van de vereniging. Nu, anno 2012, zijn Steven en Truus nog steeds vrijwilligers bij ACV. Vader en moeder Grit zijn inmiddels overleden.
Piet v.d. Knaap sr. en Andries Hindriksen zorgden ervoor dat in februari 1952 het ACV-veld haar eerste 40 zitplaatsen rijker werd. Het materiaal was met een gul gebaar door Dhr. Sijken, eigenaar van Hotel "De Kroon", beschikbaar gesteld. De zitplaatsen zouden voor 10 cent per wedstrijd verhuurd worden.
Verder waren de jaarlijks terugkerende "bottelacties" beroemd. Het plukken van rozebottels door ACV-ers, op onder andere het Peesterveld, bracht geld in het laatje van de clubkas. Voor de niet-plukkers had het bestuur een boete-reglement in petto. Ook het rooien van aardappels bij boer Jaap Beukema op het Zeijerveld bracht de nodige centen op
Tegen de lamp gelopen
In oktober 1953 werd de wedstrijd van ACV 1 tegen Drenthina 1 ontsierd door de veldverwijdering van ACV's uit de kluiten gewassen spil Thiel Wezel.
De officiële lezing was "poging tot natrappen". Dit zou de eerste schorsing (uitspraak 1 wedstrijd) betekenen van een ACV-speler. Dankzij de medewerking van Drenthina werd het vonnis herzien en kon ACV de traditie van een schone lei nog even koesteren. Even vooruit blikkend, de eerste ACV-er die pas veel later (in de jaren '60) wel tegen de lamp van een schorsing aanliep was de kleinste speler van het eerste namelijk Paul(tje) Alberts.
Vijftien jaar ACV
In maart 1954 werd het derde lustrum van ACV gevierd. De zaal van het Concerthuis aan de Kolk was met 700 aanwezigen tot de nok toe gevuld. De Beiler Dorpsharmonie, Het ensemble "De Minstreels" en het "orkest Färber" (musici van de JWF-kapel) zorgden voor de muzikale omlijsting, terwijl de humor kwam van het cabaretgezelschap "De Bromtol".
In dit zelfde jaar kreeg ACV haar eerste gediplomeerde jeugdleiders, namelijk Jan Klok, Arie de Bruin, M. Salverda en Roelof Alberts. Ook kreeg ACV opnieuw de organisatie van het VCV-toernooi toegewezen.
