Afgelopen zaterdag speelde ACV JO11-2 een bekerwedstrijd. Op bezoek bij LEO JO11-1 streden de jongens in een knock-out wedstrijd voor de volgende ronde. Zou het weer zo'n spannende en goede wedstrijd worden als een week eerder?

Spannend was het uiteindelijk alleen aan het eind van de wedstrijd. Goed was het aan ACV-kant niet. ACV begon de wedstrijd met veel balbezit en kreeg een paar kansen. Het was wachten op de 0-1 voor ACV. En tsja, dan scoort LEO na 10 minuten uit hun eerste echte aanval de 1-0. Niets aan de hand, lekker blijven voetballen ACV. Weer 10 minuten later een prachtige gelijkmaker met een afstandsschot vanaf 20 meter: 1-1. Maar het middenveld van ACV was slecht bezet en LEO wist daar optimaal gebruik van te maken. De ACV-verdedigers wisten niet goed wie of waar te dekken, waardoor LEO via prima combinaties naar 4-1 uitliep.

René van Spijker van The Athlete's Foot krijgt van het team een grote bos bloemen als dank voor het sponsoren van de trainingspakken

Tweede helft

LEO speelt een klasse lager als ACV en voetballend moet ACV van deze ploeg kunnen winnen. Op papier. In de praktijk wil het wel een anders lopen. Na rust had ACV het middenveld nu wel goed bezet en LEO werd gedurende de tweede helft goed onder druk gezet. Leverde dat ook wat op? In ieder geval kansen. Maar als je vlak na rust door ongelukkig uitverdedigen 5-1 achterkomt wordt het erg lastig. De 5-2 viel snel. ACV kreeg voldoende kansen, maar de bal werd half geraakt of de doelman pakte knap de bal. Het is opvallend dat de tegenstanders dit seizoen verdomd goede keepers onder de lat hebben staan. Vijf minuten voor tijd werd het 5-3. En vlak voor tijd zelfs nog 5-4. Zou het dan toch? De druk werd nog wat opgevoerd, met alle risico's van dien. Uit een counter scoorde LEO de 6-4 en het fluitsignaal volgde snel.

Een bekerillusie armer, een ervaring rijker. De ploeg speelde beduidend minder dan een week eerder. Op deze leeftijd is wisselvalligheid natuurlijk niet raar. Op naar de volgende wedstrijd.